«ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ΑΝΤΙΒΙΩΤΙΚΑ»
ΤΟ 2001 που παρουσιάστηκαν τα πρώτα κρούσματα μόλυνσης στο γόνο των μελισσιών και δόθηκαν τότε οδηγίες (αλλά για τη Σουλφαδιαζόλη,για το χρόνο παραμένουν τα κατάλοιπα φαρμάκων στο μέλι και δόθηκε πληροφόρηση :Βλέπετε «Κατάργηση »στο τέλος της ανάρτησής μας).
Η Τεραμυκίνη λοιπόν κυκλοφερεί στο εμπόριο με την ονομασία terramycin Soludle powder (σε σκόνη και υδατοδιαλυτή,σε φακέλλους των 100 γραμμαρίων ,που περιέχουν 5,5 γραμμάρια υδροχλωρική οξυτετρακικλίνη και αυτή είναι η δραστική ουσία του φαρμάκου για χρησιμοποίηση,σύμφωνα με τις επόμενες οδηγίες:
Α)Σκόνισμα με μείγμα τερραμικίνης και άχνη ζάχαρης,δηλαδή απλός και αποτελεσματικός τρόπος χρήσης,που ένας φάκελλος τερραμυκίνης αναμιγνύεται καλά με 660 γραμμάρια καθαρής άχνης ζάχαρης και καλής ανάμιξης,που από αυτό το μείγμα χρησιμοποιούμε σε κάθε σκόνισμα 15-30 γραμμάρια καθαρής άχνης ζάχαρης,για κάθε μελίσσι ανάλογα με τη δυναμικότητά του….δηλαδή,ανοίγουμε την κυψέλη και με κουτάλι ή με τα δάκτυλά μας τοποθετούμε το φάρμακο πάνω στους κηρηθροφορείς στο εμπρός και πίσω μέρος της κυψέλης,και να αποφεύγεται το σκόνισμα στο κέντρο της κυψέλλης για να μη σκονιστεί γόνος σε ανοιχτό ή κλειστό κελί που προκαλεί το θάνατό του.Αυτή η επέμβαση γίνεται για προληπτικούς λόγους όταν υπάρχει μόλυσνη στηνΑμερικάνικης ΣΙΨΗΓΟΝΊΑς στην περιοχή.
Ομως για θεραπευτικούς σκοπούς διαπιστωμένης μόλυνσης,διακριτών συμπτωμάτων Αμερικάνικης Σηψιγονίας εφαρμόζονται τα επόμενα:Γίνεται θεραπεία με αντιβιωτικά και αν είναι έντονη η εξασθένιση,για την προστασία του μελισσοκομείου εφαρμόζεται θανάτωση με κάψιμο των πλαισίων.
Αλλά σε αρχόμενη,μικρή σίγουρη μόλυνση,με τη μέθοδο της διπλής μετάγγισης σε καινούρια κυψέλη σκονίζονται 15-30 γραμμάρια της θεραπευτικής σκόνης και η θεραπεία επαναλαμβάνεται άλλη μία φορά μετά από 10 μέρες.
Σε δυνατά μελίσσια και σε παραφυάδες με σχετικά πρόσφατη προσβολή απομακρύνονται και καταστρέφονται τα πλαίσια στη φωτιά και μετά την απομάκρυνση των πλαισίων με γόνο χορηγούνται στα μελίσσια 30 γραμμάρια θεραπευτικής σκόνης,που όμως αυτή η θεραπεία επαναλαμβάνεται κάθε 5 με 7 μέρες…αλλά η χορηγούμενη τερραμυκίνη σταματάει υποχρεωτικά δύο εβδομάδες , πριν τη μεγάλη ανθοφορία, ώστε από αυτήν το μελίσσι να μην αποθηκεύσει μέλι.
Στα υπόλοιπα μελίσσια του μελισσοκομείου για προφύλαξη δίνεται προληπτική θεραπεία ως εξής:Σε μελίσσια που δεν παρουσιάζουν συμπτώματα ασθένειας ,που όμως αυτή ενδημεί στην περιοχή:
Α)Την Άνοιξη :
Πρώτο σκόνισμα στην αρχή της Άνοιξης σε αδύνατα ή μέτρια μαλίσσια μία κουταλία της σούπας κοφτή ,που περιέχει περίπου 15 γραμμάρια θεραπευτικής τερραμυκίνης σκόνης,αλλά στα δυνατά μελίσσια μία κουταλιά της σούπας όμως γεμάτη δηλαδή 30 γραμμάρια.
Δεύτερο σκόνισμα μετά από 2-3 εβδομάδες: Στα μελίσσια που αναπτύχθηκαν και έγιναν 10ρια και γενικά σε όλα τα δυνατά μελίσσια χορηγείται θεραπευτική σκόνη μία κουταλιά της σούπας γεμάτη.
Τρίτο σκόνισμα :Γίνεται όταν τοποθετούμε δεύτερο πάτωμα και ποτέ λιγότερο από 45 ημέρες πριν από τον τρύγο και σε όλα τα μολυσμένα χορηγούμε από μία κουταλιά της σούπας γεμάτη..Αλλά στα μελίσσια που συλλέγουν πευκόμελο και έχουν εξασθενήσει,χορηγούμε ποσότητα ανάλογη με τη δυναμικότητά τους.
Το Φθινόπωρο :
Πρώτο σκόνισμα μετά τον τελευταίο τρύγο του Φθινόπωρου σε όλα τα μελίσσια , με μία κουταλιά της σούπας γεμάτη,αλλά στα μελίσσια που κάνουν ακόμη συλλογή στο πεύκο και έχουν εξασθενίσει χορηγούμε ποσότητα ανάλογη με τη δυναμικότητά τους.
Δεύτερο σκόνισμα μετά 2 με 3 εβδομάδες,που σκονίζονται τα μελίσσια με μισή ή μία κουταλιά σούπας ανάλογα του δυναμικού τους
Β.χορήγηση Τεραμυκίνης με Σιρόπι:
Η Τερρμυκίνη όταν διαλύεται στο νερό διασπάται γρήγορα χάνοντας χάνοντας θεραπευτικές της ιδιότητες,ιδιέταιρα όταν εκτεθεί στις υπεριώδεις ακτίνες του φωτός,αλλά και τροφοδοσία εισόδου ή με κοινούς τροφοδότες δεν συνιστάται και δεν χορηγείται τερραμυκίνη με αραιό σιρόπι,αλλά συνεχίζεται η θεραπεία με σκόνισμα.
Γ.Χορήγηση Τερραμυκίνης με ζαχαροπιτες ή γυρεόπιττες ακόμη και με πίτες
σογιας. Η δοσολογία είναι: ανά 10-20 ημέρες , ανάλογα με το δυναμικό του μελισσιού: Πίττα των 500 έως 100 γραμμαρίων ,ανά 10-20 ημερες, παρακολουθώντας την πρόσληψη.Και σε πίττα του ενός κιλού να περιέχονται περίπου 400 χιλιοστόγραμμα υδροχλωρικής οξυτετρακυκλίνης , όπως προαναφέρθηκε η δραστική ουσία του φαρμάκου και αυτό στην πράξη γίνεται με τον ακόλουθο τρόπο:
Ζεσταίνουμε 12-13 κιλά μέλι για να γίνει πολύ ρευστό και το αφήνουμε να κρυώσει και στη συνέχεια το ρίχνουμε στο ζυμωτήριο ,που διαλύουμε 5 φακέλλους τερραμυκίνης των 100 γραμμαρίων σε ένα κιλό κρύο νερό .Και αμέσως το ρίχνουμε στο ζυμωτήριο που το έχουμε θέσει σε λειτουργία και όταν το διάλυμα της τερραμυκίνης έχει αναμεχτεί με το μέλι, προσθέτουμε σταδιακά περίπου 50 κιλά ζάχαρης , που έχει γίνει άχνη(όμως στην .αχνοποίησή της να μην προστεθεί αυτό το αλευροειδές που λέγεται νισεστέ για να μη σβολιάζει η άχνη της)έτσι το φάρμακο πρέπει να αναμειχτεί καλά και να γίνει το μείγμα ομοιόμορφο στη μάζα του .
Και κλείνουμε με επαναλαμβάνουμε την αρχική χρήσιμη πληροφόρηση ότι η σχετική από παλιά ΣΟΥΛΦΑΔΙΑΖΟΛΗ ΄έχει ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΕΙ ΓΙΑ ΣΧΕΤΙΚΗ ΧΡΗΣΗ. ΣΤΗ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑ .-
ΠΗΓΗ: Μελισσοκομική Επιθεώρηση Απριλίου 2001 ,σελίδα 163
Το μελίσσι 