Το κλείσιμο του κύκλου

Πέρασαν τριάμισι χρόνια από τότε που χάσαμε τον συντάκτη του “https://tomelissi.wordpress.com” και πατέρα μου, Τριαντάφυλλο Βολιώτη.

Μόλις βρήκα, τελικά, το κουράγιο να μπω στη σελίδα του και να ενημερώσω τους αναγνώστες του blog του, παλαιότερους και νεότερους, για την απώλειά του.

Ο πατέρας μου έδωσε όλη την ενέργεια που είχε, τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής του, σε αυτό το blog, κάνοντας  πράξη αυτό που πάντα ήθελε: Τη μετάδοση της γνώσης και των πληροφοριών που αφορούσαν στη μελισσοκομία, σε όσο το δυνατό περισσότερους ενδιαφερόμενους, μελισσοκόμους και μή.

Η προσπάθειά και επιμονή του για τη συγγραφή τόσων άρθρων, σχεδόν ένα έρθρο ανά δύο με τρεις ημέρες,  ήταν εντυπωσιακή. Έπαιρνε δύναμη από την αγάπη του για τις μέλισσες, από την αγωνία του για το μέλλον της μελισσοκομίας, και από το πάθος του να μεταδώσει όλα αυτά που έμαθε ασκόντας τη μελισοκομία για τριάντα περίπου χρόνια.

Ποτέ του δεν έχτισε ένα πολυπληθές μελισσοκομείο, γιατί σκοπός του δεν ήταν να κερδίσει χρήμα από τις μέλισσες. Σκοπός του ήταν να μάθει και να μεταδόσει τη γνώση. Το συνειδητοποίησα, όταν αυτό το καλοκαίρι μίλησα με ανθρώπους, μελισσοκόμους, που είχε συνεργαστεί, και εισέπραξα την εκτίμηση και τον σεβασμό που έτρεφαν αυτοί οι άνθρωποι για τον πατέρα μου.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους εσάς που επισκέπτεστε τη σελίδα του και διαβάζετε τα άρθρα του, για τη χαρά που του δίνατε όταν έβλεπε να αυξάνονται οι επισκέψεις. Ένοιωθε ικανοποίηση ότι η προσπάθειά του έπιανε τόπο, και χαιρόταν που έκανε πράξη την επιθυμία του, να μεταδώσει αυτά που ήξερε, και να βάλει και αυτός το λιθαράκι του στην ανάπτυξη της μελισσοκομίας, όπως έλεγε.

Η συνεχής αύξηση των επισκέψεων στο blog, μου δίνει την αίσθηση ότι ο πατέρας μου είναι εδώ, και περιφέρεται στους μελισσοκομικούς κύκλους, που τόση ενέργεια, αφοσίωση και αγάπη είχε δώσει.

Ο Θεός να τον αναπαύει